In mijn werk kom ik volwassenen tegen die niet weten wat hun talenten zijn, waar hun kwaliteiten liggen. Of mensen die dat wel weten, maar niet weten welke talenten het meest renderen in lijn met de doelen die ze hebben in het leven of op vlakken als werk, gezin. Welke talenten leveren je ‘het meeste’ op? Wat zijn de kwaliteiten waar je echt blij van wordt en plezier, voldoening en zingeving creëren in je leven?

Peter Pan

Een hulpmiddel om meer bewust te worden en mogelijk weer (of meer) in contact te komen met de kwaliteiten die jou uniek maken is het Kwaliteitenspel. Soms helpt het ook om je te herinneren wat je als kind leuk vond. Waar was je goed is en waar beleefde je plezier aan? Het is dan vaak even diep graven voor mensen. En sommigen nemen de vraag mee naar huis om verder te onderzoeken. Hoever zijn we toch afgedreven van ons kind-zijn?! Ik zag pas Peter Pan weer met Robin Williams: fantastisch! Gelijk met beide benen op de grond. O nee, van de grond.

Observeer kinderen

Vanuit dit professionele ‘weten’ schrijf ik nu regelmatig dingen op die ik observeer bij mijn eigen kinderen. Over het speelgoed waar ze mee spelen en wat mij dan opvalt. Onze oudste bouwt bijvoorbeeld vanaf het moment dat hij met Lego speelt, volledig symmetrische voertuigen. Een spaceship, onderzeeër, raket. Zowel in vorm, in grote van steentjes als in kleur is het symmetrisch. Terwijl onze andere zoon verhalen maakt, zingt en de gitaar pakt. Onze jongste dochter van 2, heeft ogenschijnlijk ‘leiderschap’ als kwaliteit meegekregen. Ik luister: welke verhalen vertellen ze graag? Bijvoorbeeld over wat ze leuk vinden en waar ze goed in zijn, wat ze opvalt op school, in de groep, bij de juf. Ik leer ze observeren.

Als zij straks volwassen zijn en vergeten zijn wat hun talenten en kwaliteiten zijn …. en thuis komen met een vraag omdat hun coach vraagt wat ze als kind leuk vonden …… dan kan ik ze hun boek laten lezen. Alhoewel ik beoog dat dat volledig niet nodig is, omdat ze het al lang zelf weten! Maar, just in case.

Talent destructie

En dan zie ik gister deze video van Brandpunt. Over CITO, toetsen, scholen, kinderen, schoolkeuze. En talent destructie! Welke andere keuze maak jij als school directie na het zien van deze uitzending? En dan ontvang ik gister de rapporten van de kinderen van school. Groep 2 en groep 4. De tranen schieten in mijn ogen. Ik herken mijn kind niet en/of ik vind dat de summiere tekst geen recht doet aan mijn kind. Aan de talenten die ze hebben. Ik voel weinig behoefte om het rapport voor te lezen aan de kinderen. Wat brengt het ze? Wat kunnen ze er mee? Waarom hebben we eigenlijk rapporten? Wat wordt je als ouder geacht te doen met het rapport?

Actie!

Lieve allemaal. Zullen we per direct afspreken dat we vanaf nu elke dag verbinding gaan maken met onze eigen kwaliteiten en talenten? Dat als we ze niet meer kennen, we alles op alles zetten om ze weer te vinden in onszelf? Elkaar daarbij gaan ondersteunen. En dat we elke dag de kwaliteiten van die ander proberen te gaan zien. Oprecht en echt. Herkennen en erkennen. En het belangrijkste voor mij: dat we alle kinderen gaan ondersteunen in het ontdekken van hun kwaliteiten en talenten. Al moet het hele schoolsysteem daarvoor op de schop!