Sinds 2007 schrijf ik. Nou ja, wel eerder maar in 2007 ben ik gaan bloggen. Het echte werk dus :-). Mijn gedachten, kennis, kunde en onkunde openbaar maken. Als een van de eerste Baak bloggers ben ik gestart met een blog voor de Baak. Met andere ogen was de naam. Opgestart in de baak blue tijd en rondom het Baak Strategie Programma (’t programma bestaat nog steeds). Daarna nog een blog, daarna nog 1. Ik heb collega Baak’ers begeleidt bij het starten van een blog of een vlog. Super leuk om te doen; zichtbaarheid geven aan jezelf door jezelf en de verhalen die je wilt vertellen te delen.

Paniek

En nu vele jaren later is er nog 1 blog in de lucht is ….. mijn eigen blog Alle wijsheid ligt op straat. En daar ben ik best trots op als ik kijk naar de statistieken van die blog. Maar op een dag in 2013 werd ik wakker en dacht ik “wat als blogspot ineens besluit mijn blog de nek om te draaien?”. Of internet stopt er ineens mee? Of ……. Dan zou ik alle wijsheid die ik gevonden heb op straat ineens kwijt zijn!! Paniek! Want ik koester de verhalen die ik geschreven heb. Ze snijden hout en doen er toe voor mij. En ook voor anderen als ik de reacties zie, hoor en lees. Het is mijn kist met gouden eieren. Mijn digitale portfolio: wil je weten wie ik ben, wat ik kan, waar ik voor sta, waar je mij voor kunt inhuren  ……. lees mijn blogs!

Verlangen

En naast paniek voelde ik ook een verlangen om iets tastbaars te creëren. Iets wat niet vergaat als internet vergaat. Iets wat blijft. Wat ik na kan laten. Voor mijn kinderen om mee te beginnen. Dat ze, als ze zelf werkende volwassenen zijn, een kijkje kunnen nemen in mijn hoofd, mijn hart en mijn buik.  In mijn rol als moeder zullen ze herinneringen hebben, houden en maken. Maar in mijn rol als professional? Daar krijgen ze weinig van mee. Hoe ‘bewaar’ en deel ik dat deel van mij voor straks? Marianne in 2007. Marianne in 2010. Marianne in 2013. Ze waren nog niet eens geboren in 2007. En nu in 2017? Hoe bewust maken ze mij mee in alle rollen die ik vervul, maar vooral als werkende ZZP’er? Wat ik denk en doe. Wat me inspireert en verbaasd. Waar ik me over verwonder.

Published author

In 2013 heb ik daarom alle blogs laten bundelen in een boek. Mijn 1e boek was een feit. Een verzameling van al mijn blogs, meer dan 200. Over leiderschap, organiseren, communiceren, zwanger zijn, duurzaamheid. Over Marianne, datgeen wat mij opvalt, waar ik me over verwonder. Over ongewoon gewone dingen. Over kansen zien en benutten. Diep, breed en divers. Ik dus 🙂 Een published author, zo noemde mijn lief mij vol trots toen hij de foto maakte van mij en mijn blog boek.

Een deel van mijn verlangen kan rust vinden. Mijn kinderen kunnen mij lezen. Van 2007 tot 2013. Het boek staat te trappelen in de kast.

En hoe zit het nu met dat verlangen? In het hier en nu? Ik voel het nog steeds namelijk. Veel en vaak. Dus het verlangen uit 2013 reikt verder dan mijn kinderen, dat is me ondertussen wel duidelijk geworden. In het hier en nu wil ik mijzelf ook tastbaar en concreet maken. Ik wil blogs schrijven die er toe doen. Voor anderen en voor mij zelf. Relevantie en urgentie als kader. Delen en vertellen. Vragen stellen. Het leren in jezelf of in je organisatie ondersteunen. Bewustzijn vergroten. Op jezelf, je team, je organisatie, je klant. Verbindingen maken. Waarbij leren, bewust zijn, samen, geven, ontwikkeling kernwoorden zijn voor mijn Why. Of voor mijn hoogste Missie niveau (logische niveaus van Robert Dilts).

Voor nu blijft het bij blogs. Veel en vaak. Maar ik vraag me wel eens af: had mijn lief een voorziende blik? Published author …..   gaat dat boek er ooit komen ….