Soms twijfel ik wel eens aan mijn keuze om zelfstandig te zijn. Maar als ik dan om de zoveel tijd de balans opmaak, dan kies ik er keer op keer voor om zelfstandig te zijn en te blijven. Ik las dat afgelopen jaar 73 duizend nieuwe zelfstandige eenpitters zich ingeschreven hebben bij de KvK!! Wat is er gaande op de arbeidsmarkt?!
De dynamiek die zelfstandig ondernemerschap met zich meebrengt, kent voor mij prettige en minder prettige elementen. En dat zal voor iedereen een ander verhaal zijn, want mijn ‘onprettig’ thema’s hebben te maken met mijn wereldbeeld, mijn belemmerende overtuigingen of mijn thema’s die nog ruimte bieden voor ontwikkeling.
In je kracht
Als prettig ervaar ik de keuze om ja te zeggen tegen datgeen waar ik ook een ja op wil zeggen. Maar ook het flexibel kunnen zijn op inhoud en op tijd past mij goed met een gezin en 3 kleine kinderen en vrijwilligerswerk en sporten en ……… En ook de afwisseling van rollen vind ik prettig, de diversiteit van dat wat ik doe als zelfstandige zou nooit in een functie passen :-). Maar het meest prettig ervaar ik het hebben van eigen regie. Het steeds weer in mijn kracht mogen gaan staan. Zelf sturen. Soms ook bewust van ‘moeten’ een ‘willen’ maken. Bewust keuzes maken en bewust verantwoordelijkheid nemen voor die keuzes. En op de koop toe nemen dat elke keuze meerdere kanten heeft die ik als prettig of onprettig mag ervaren. Maar ik heb een keuze gemaakt, dus is het shitty: deal with it! Niemand bij wie ik verhaal kan halen als het me niet zint. Geen organisatiestructuur die de oorzaak is van mijn gedoe. Geen onderbezetting waardoor ik te veel werk heb. Het helemaal op mezelf aangewezen zijn, zet mij in mijn kracht. Nooit eerder heb ik dat ervaren op de manier waarop ik het nu ervaar als zzp’er.
Uit je kracht
Vanuit dat perspectief vraag ik me wel eens af of onderdeel zijn van een organisatie je per definitie uit je kracht haalt. Als ik het zo schrijf dan is het gelijk ook al re actief. Alsof dat mogelijk is: iets of iemand die je uit je kracht haalt. Dat doe je toch immers zelf? Wat gebeurd er in jou, waardoor je uit je lood gaat? Als je onderdeel bent van een ‘wij” is de ‘ik’ dan nog wel genoeg bewust aanwezig om de vrijheid te voelen om keuzes te maken? Om zich te uiten en te gelden? Om bewust de mechanismes in jezelf te onderzoeken die bijdragen aan wat wel of niet voor je werkt? Neemt de IK wel genoeg ruimte in om in je eigen kracht te gaan staan? Dag in dag uit? Of ben je compromissen gaan sluiten om je vierkantje te laten passen in het rondje? Vragen die ik in een coaching altijd uitvraag om te verkennen of iemand in of uit zn centrum werkt.
Ik ervaar binnen organisaties onmacht en onvrede. Gevoelens die kunnen ontstaan door de complexiteit van interne en externe dynamieken en vraagstukken. Het willen gaan voor de ‘wij’ op een manier dat de ‘ik’ omvalt. De signalen van overbelasting en uitval zijn in sommige bedrijfstaken extreem. Maken organisaties ons ziek? Is het systeem oorzaak van die uitval? Of is dat iets wat we zelf toelaten? Waar is de zelf sturing? Waar is de ruimte die ‘zelf’ mag innemen?
Vitaliteit
Bijna iedereen springt in op de thema’s vitaliteit en duurzame inzetbaarheid. Organisaties die hier vanuit verantwoordelijkheid naar de medewerkers mee aan de gang gaat. Maar hoe zit het met de medewerkers zelf? Hebben die de verantwoordelijkheid al genomen om zelf in zijn of haar eigen kracht te gaan staan? En zo ja, welke conclusie trek je dan zelf? Is hier een relatie met de 73 duizend nieuwe zzp’ers in 2017?
Rake vragen
Veel vragen in deze blog. Zijn het rake vragen? Vragen die er toe doen? Ik weet het niet. Ik hoop dat er een rake vraag bij zit voor jou. Een vraag die je verder brengt in je denken en doen. Jouw antwoorden weet ik ook niet. De mijne wel. Niet omdat de ander mij de antwoorden gaf, maar omdat ik ze zelf heb gevonden. Dat wens ik jou ook toe. En als je daar hulp bij kan gebruiken? Weet me te vinden!
Met een hartelijke groet,
Marianne