Ken je dit boek al? Toen ik er van hoorde dacht ik: dit zou zo maar eens op mij kunnen slaan! Ik ben immers al een Duizend Dingen Doekje en een Parelketting Rijger. Een Renaissance Soul zou daar prima bij passen.
Want het blijkt dat het in de Renaissance helemaal niet zo gebruikelijk was om slechts 1 ding te doen. 1 functie te hebben. Dat de professionals van die tijd ‘Met Andere Ogen’ (de blog die ik schreef namens de Baak) leerde kijken door de breedte op te zoeken. Van het leven, van werken. Helemaal zo gek nog niet!
En zo worden die inzichten van toen nu nog gebruikt in bijvoorbeeld trainingen. Om een week van plek te wisselen met een andere professional. In leiderschap trajecten is dat een mooie en verfrissende manier van leren. Of kinderen die een week co-CEO van een bedrijf mogen zijn. Even voelen hoe het is op die andere stoel. Nieuwe blikken op de werkelijkheid van de ander. Wauw: dat zal verruimend zijn! Ik snap niet dat bedrijven dit niet zelf massaal gaan faciliteren en inrichten. Kruisbestuiven. Intern en extern. Branche overstijgend. Ik heb dat zo geregeld volgens mij. En kan de begeleiding ook doen. Maar wel op zo’n manier dat ik het al doende weer wegleer aan de organisaties, zodat ze het snel zelf kunnen. Zonder mij. Eigenaarschap en zelfsturing dus, want daar geloof ik in. He, creëer al schrijvend een nieuwe dienst 🙂 Weet me te vinden als je eens verder wilt verkennen. Of delen wat jij al doet: dan kan ik er weer een blog over schrijven en zo het licht op jou laten schijnen!
Een paar highlights uit het boek:
The Renaissance Soul, the guide to leading a creative, passionate, and multifaceted life—big enough to embrace all your dreams
Are you unwilling to settle on doing just one thing “for the rest of your life”? Do you jump at the chance to learn something new—or, after achieving success in one field, find yourself yearning for new challenges and looking around for something different to do? If so, you may be a Renaissance Soul. The Renaissance Soul is the first book devoted to this personality type, and in this updated edition—in paperback for the first time— author Margaret Lobenstine offers a life-planning strategy perfectly in tune with those who fear becoming “a jack-of-all-trades and master of none.” Discover how to design a vibrant, fulfilling life and how to:
• Manage your time the Renaissance Soul way • Thrive on many interests without feeling scattered or overwhelmed • Pursue your passions even if they “don’t pay” • Carry your dreams forward no matter what your day job is
Ken je dit boek al? Toen ik er van hoorde dacht ik: dit zou zo maar eens op mij kunnen slaan!…
Het is de herfst van 2012. Ik ben een weekje over uit Engeland en samen met vrienden zijn we bij Pannenkoekenhuis Rhijnouwe in Bunnik. Na afloop spelen de kinderen nog even in de speeltuin. “He Sjoerd Bakker, jij hier!?” hoor ik mijn vriendin Nicole zeggen. Ik heb die naam wel eens gehoord, maar kan hem niet plaatsen. Na een tijdje stelt Nicole ons aan elkaar voor: “jullie moeten elkaar echt ontmoeten!’ “Hoi, ik ben Sjoerd Bakker, directeur van ICM Opleidingen & Trainingen. Ow ja, daar ken ik je van …. “He, Marianne van Munster? Ik ken je niet en ik ken je heel goed. Jeetje wat ben jij actief op social media! Je woont nu toch in Engeland?”.
De ontmoeting smaakt naar meer.
Ik schrijf, jij praat!
De tweede keer dat we elkaar ontmoeten is bij Sjoerd op kantoor bij het ICM in Utrecht. Het zal de kerstvakantie van 2013 geweest zijn. Bij het weggaan, loopt Sjoerd nog even mee. ‘ik zou best een keer een boek wil schrijven, maar ja …. schrijven is best een drempel voor me’. “Ik schrijf jouw boek wel, jij praat”, roep ik hem na bij het weglopen. De tijd verstrijkt en zo nu en dan ontmoeten we elkaar op social media.
En dan is het ineens januari 2015. Verhuizing achter de rug, kinderen op school aan het wennen, Marcel weer aan het werk in Oss. We zijn weer terug in Nederland. Ik schrijf me in bij de KvK om als zelfstandig professional te gaan werken. Met regelmaat ontmoeten Sjoerd en ik elkaar in 2015. We delen onze netwerken en kennis. We dromen over plannen om samen iets moois neer te gaan zetten. We willen delen en geven. Creëren en waarde toevoegen.
In 2016 neemt Sjoerd afscheid als directeur van ICM Opleidingen & Trainingen na 16 jaar met hart en ziel verbonden geweest te zijn. Het moment van ‘samen’ lijkt steeds dichter bij te komen. …
2016
Het is de herfst van 2016. Bij Hotel Mitland in Utrecht brainstormen we over wat ons drijft, wat ons raakt, wat ons energie geeft, wat we willen achterlaten, wat we moeilijk vinden, waar we blij van worden. We praten over opvoeden, over gezondheid, over vergankelijkheid. Over leiderschap en managen. Over leven lang leren en hoe dat toegankelijk te maken voor iedereen. We openen onze netwerken voor elkaar en creëren meerwaarde voor elkaar en onze omgeving. We ontdekken dat er misschien wel meer te doen is samen …… De mevrouw die bedient bij Hotel Mitland kent ons ondertussen. “We moeten haar ook een plek geven hoor Sjoerd als dit allemaal gaat lopen!”, zeg ik. Ik weet haar naam nog niet, maar de volgende keer ga ik er naar vragen!
Wordt vervolgd …..
Het begin Het is de herfst van 2012. Ik ben een weekje over uit Engeland en samen met vrienden zijn…
Schitterende blog van Annemie Schuitemaker! De volledige tekst is hier te lezen. Een klein deel (zie hieronder in cursief) deel uit haar blog spreekt mij enorm aan en zou ik zo zelf geschreven kunnen hebben. Uit het hart gegrepen dus! En ik hoop dat het je inspireert en aanzet tot anders denken. “Bekijk het ook eens …. van de andere kant”. Misschien zelfs het experiment wat ze beschrijft gaan doen? Er over nadenken zoals Annemie zegt is mogelijk stap 1, maar ik nodig je uit het ook daadwerkelijk te gaan doen. En in het doen te gaan ervaren wat het je kan brengen. Als mens. Als organisatie. Ik denk graag mee, want zie enorm veel kansen in de combinatie van de rennende 30 ers en de zoekende 50 ers (ouder mag ook).
Het systeem werkt niet meer
Het systeem waar wij onderdeel van zijn, barst uit zijn voegen, we werken 24/7, we zorgen 24/7, we zorgen voor maatschappelijk verantwoord bezig zijn, onze doelen zijn hoog. De werkdruk stijgt, en de werkstress, maar ook de privédruk en de privé stress. De relatie tussen werk en privé is overigens een belangrijke oorzaak voor de werkstress, blijkt uit onderzoek van Arbo Unie en HR Praktijk.
Maar doen we ons dat zelf aan? Dus…. de dertigers rennen zich suf en de 50 ers zoeken zich suf….
Step aside – slowing down
Tegelijkertijd lees en zie ik deze week veel over de werkeloosheid onder 50 plussers ernstigee vormen aanneemt. Ze soliciteren zich suf, maar worden nergens aangenomen. Dan is het antwoord toch eigenlijk heel simpel. Claudia Filbinger (Career & Kids) geeft het al jaren aan, slowing down en gearing up voor jonge moeders met kinderen en ook vaders.
Laat de dertigers een stapje terug doen als ze willen, geen ‘up –or-out’ maar ‘step aside – slowing down’ en later weer ‘gearing-up’. Een vijftiger en dertiger samen. De dertiger neemt het ouderschaps- of vaderschaps – of zorgverlof en de vijftiger neemt e.e.a. over met de ouderwetse duo baan, of welke constructie je ook kiest. Dan hebben we het beste van twee werelden. Dat kan snel en op korte termijn gerelde worden, de vijftiger heeft mega veel ervaring, zit niet in de spitsuur fase van het leven en kan zijn kennis gelijk inzetten. Dus 1 + 1 = 3. Volgens mij is dit de moeite waard om eens over na te denken met je collega’s, met je team, met het MT……… het levert gegarandeerd minder stress op op korte termijn en duurzame inzetbaarheid op langere termijn.
Schitterende blog van Annemie Schuitemaker! De volledige tekst is hier te lezen. Een klein deel (zie hieronder in cursief) deel…
Deze vraag heeft mij er tot nu toe van weerhouden om een blog te schrijven. Het heeft mij weerhouden om de “pen” te pakken en mijn verhaal, mijn kijk op dingen te delen. Met plezier lees ik met grote regelmaat allerlei blog’s & artikelen de via allerlei kanalen tot mij komen. Heel af en toe reageer ik inhoudelijk maar ook dat laat ik meestal achterwegen.
Afgelopen periode zijn er twee dingen gebeurd waardoor ik toch aan het “schrijven” ben geslagen.
Een stap in het diepe
Na ruim 13 jaar gewerkt te hebben bij ICM Opleidingen & trainingen heb ik besloten om te stoppen. Te stoppen als algemeen directeur bij het bedrijf wat ik mede heb mogen opbouwen en mij ontzettend lief is. Ik ga opzoek naar een nieuwe uitdaging. Ik moet door deze stap nog duidelijker krijgen en maken wie ik ben, wat ik kan, wat mijn ambities zijn en hoe ik naar dingen kijk (lees, wat mijn visie is). Ik moet leren mezelf neer te zetten.
Ik heb geleerd mezelf te positioneren en ik ben nog lang niet uitgeleerd. Mij is duidelijk geworden dat het schrijven van een blog of het maken van een video over onderwerpen die mij bezig houden hier aan kunnen bijdragen.
Ik ben uitgedaagd & geïnspireerd
Inmiddels kennen Marianne van Munster en ik elkaar een aantal jaren. Tijdens onze tweede ontmoeting vroeg Marianne of ze mijn boek mocht schrijven. Mijn verhaal als directeur en hoe ik tegen leidinggeven en organisaties aankijk. Eigenlijk werd ik er een beetje verlegen van en wist ik mij niet zo goed een houding te geven. Ook dacht ik voor het eerst dat ik misschien wel een “verhaal” heb. Over de schrijfstijl en online kennis van Marianne had ik geen enkele twijfel, want voordat ik haar leerde kennen had ik via twitter, facebook en linkedin al een heleboel over en van Marianne gelezen. Ik kende haar zonder een live ontmoeting. Uiteraard ben ik haar opmerking nooit meer vergeten en mede daardoor hebben we na mijn afscheid bij ICM weer een paar keer afgesproken en nu ben ik zowaar mijn eerste blog aan het schrijven. We hebben de krachten zelfs gebundeld.
Het is overduidelijk dat ik mijn belemmerende gedachten wil loslaten. Het helpt mij om te zeggen tegen mezelf dat ik geen alwetende ben, dat ik niet promoveer op een blog. Dat ik niet de waarheid heb uitgevonden en dat het niet vernieuwd hoeft te zijn. Ik deel wat mij bezig houdt, hoe klein ook. Ik deel wat mij inspireert en ik deel hoe ik tegen dingen aankijk. Zonder specifieke reden, wel geeft het kleur aan wie ik ben en hoe ik in het leven sta.
Kortom de rem eraf en ik ben heel benieuwd wat dit mij brengen gaat. Of het boek er ooit gaat komen dat weet ik nog niet eerst maar eens kijken hoe dit bevalt.
Met plezier
Sjoerd Bakker
Deze vraag heeft mij er tot nu toe van weerhouden om een blog te schrijven. Het heeft mij weerhouden om…
