mei 29, 2017 12:06 pm
Gepubliceerd door Marianne van Munster
Continovatie… Wat een krachtig woord! Mag wat mij betreft opgenomen worden in het Groene Boekjes voor Leiders. En als dát boekje nog niet bestaat, dan hebben we nu het eerste C-woord al aangeleverd.
Continovatie werd ingebracht in mijn gesprek over Strategie met een directeur Marktstrategie & Organisatieontwikkeling uit de Zorg. Hij vertelde dat hij het woord Continovatie continu gebruikte in zijn organisatie: in korte tijd door fusies en overnames uitgegroeid tot een bedrijf met duizenden medewerkers.
Continovatie = Continueren + Innovatie
Dát was hoe hij keek naar de strategische vraagstukken van zijn organisatie. En veel organisaties zullen deze vraagstukken herkennen. Innovatie is aan de orde van de dag, de externe omgeving schreeuwt om innovatie. Het strategische speelveld verandert en innoveren lijkt een sleutel. Alleen …… innovatie inbedden in de cultuur van de organisatie is helemaal niet zo makkelijk. Continuïteit is waar een gezonde organisatie op drijft. Innoveren en continueren lijken soms haaks op elkaar te staan. Of niet?
Continueren is doen wat je doet, wat je organisatie al tijden doet. Is een omgeving waar de medewerkers zich veilig voelen, waar gebaande paden worden bewandeld. Is de waarde creatie voor stake- en shareholders waarborgen. Continueren vraagt een specifieke leidersschapsstijl. Om medewerkers die de “back-bone” zijn van een organisatie. Mensen die beheersen, bewaken en cognitieve afwegingen maken, die ervoor zorgen dat de continuïteit niet in het gedrang komt.
Innovatie is chaos, is onrust, is verandering. Is ook creativiteit. Is geel. Is emotie. Is wandelen buiten de gebaande paden. Is onzeker. Is een andere manier van werken, leidinggeven en organiseren dan voorheen. Innovatie is gek, is anders, is onderuit gaan en daar van leren en weer door gaan. Innovatie is wars van regels, gaat voor een paradigma shift en kijkt naar wat niet logisch is. Innovatie sluit allianties en netwerkt, creëert kansen.
Is Continovatie een droom die ooit uit gaat komen?
Continovatie… Wat een krachtig woord! Mag wat mij betreft opgenomen worden in het Groene Boekjes voor Leiders. En als dát boekje…
april 4, 2017 11:03 pm
Gepubliceerd door Marianne van Munster
Hoe makkelijk is het om elke avond na het eten, als de kinderen op bed liggen heel even mn laptop aan te zetten om op social media te lezen wat er die dag allemaal gebeurd is. Wat er nog steeds aan het gebeuren is, want op social media is het nooit stil. Nooit klaar. Nooit af. Nooit uit. Het is dus een illusie dat ik de laptop uit zet als ‘het’ klaar is …… Alleen dat realiseer ik me meestal als het al te laat is. Als het letterlijk laat is in de avond. Opgezogen en opgeslokt in de social media snoepwinkel van contacten, kansen, verbindingen, inspiratie, ideeën, …..
Ach, nog even ..
Ik moet dus de lap top uitzetten als ik er klaar mee ‘ben’, spreek ik met mezelf af. En dat blijkt in de praktijk toch iets lastiger te zijn dan ik dacht. Want op Linkdin is altijd wel wat te lezen wat me inspireert. Of iets waar ik op wil reageren. Of iemand die een vraag stelt of een bericht stuurt waar ik op wil reageren. Of een blog om te schrijven, of een blog om te lezen, of… En dan ben ik klaar met LinkedIn, dan ben ik ook nog op Twitter. En op Facebook. En nog even mijn nieuwe website bekijken. En een blog daar schrijven. En op www.nu.nl ook nog even lezen wat er gebeurd is het laatste uur. Ow, en dan nog even terug naar Linkedin want misschien is er ondertussen wel weer iets nieuws gepost in reactie op ……en dan …… ow, laat ik ook nog even deze blog schrijven!
STOP!
Herken je dit? Die dynamiek in jezelf die altijd in de aan-stand staat? Door, door, door. Meer, meer, meer.
Te laat realiseer ik me dat social media mij naast heel veel moois ook heel veel naars geeft. Onrust bijvoorbeeld. In mn hoofd, in mn lijf. Afwezigheid ook in en met mijn eigen Zijn. Maar ook afwezigheid in het samen zijn met mijn vriend en mijn kinderen. Ik ben er letterlijk niet als ik achter mn laptop bezig ben. Uit verbinding met de mensen die fysiek dichtbij zijn en in verbinding met de digitale wereld en de mensen daar. Dus ver weg bij degene die dicht bij me staan en dicht bij dat wat verder weg staat ….Gekke paradox is dat!
Is het iets van deze tijd? Iets waar mijn generatie van 40-ers mee aan het stoeien is? Andere generaties ook? Of staan die er midden in dan wel te ver van af? Ervaren ze ook die innerlijke onrust? Vragen waar ik wel nieuwsgierig naar ben. Hoe dan ook. Ik heb mijn eigen antwoorden te vinden. Want dit gedrag van mij doet iets met mijn vitaliteit. Te laat naar bed, achter de lap top gaan zitten in plaats van gaan hardlopen -wat ik die ochtend nog met mezelf had afgesproken-, hoofdpijn, volledig niet in contact met mezelf. En ik kan nog wel meer nadelige effecten noemen van mijn social media gedrag. Het lijkt wel een verslaving zeg! Afkicken! Hup. Doen! Ik ben er klaar mee! Uit dat ding! Nu!
Ow…. en jij ook! Nu!
Hoe makkelijk is het om elke avond na het eten, als de kinderen op bed liggen heel even mn laptop…
